Recensie over: Oud licht
Paul Hermans (Maastricht, 1953) publiceerde in een aantal gerenommeerde tijdschriften voordat hij in 1995 debuteerde met de bundel 'Een kern van oppervlakkigheid'. Er volgde nog een vijftal dichtbundels voordat nu, in 2014, 'Oud licht' verscheen, een bundel met 56 titelloze gedichten over oud worden, dood gaan, verleden: 'Een hand tast naar vroeger / maar zal het niet vinden, // want vroeger ligt steeds / verderop in de tijd.' Hermans schrijft zuivere, zorgvuldig geformuleerde en gecomponeerde gedichten. Soms toegankelijk: 'Je tijd is stilgezet. // Alleen je haar groeit na. / Je nagels ook, de rose. // Wat hield ik toch / godsallejezus veel / van heel je lieve lijf. // Dat ons nu zo hopeloos / tot verder leven wil verleiden.' De bundel bevat echter ook minder toegankelijke poëzie, die de lezer tot herlezen aanzet. Op de voorzijde een foto van een berglandschap in de schemer, op achterzijde een portretfoto van, naar we aannemen, de dichter.
Recensie door: nbD-Biblion
