Recensie over: De onweerzitting
Autobiografisch getint verhaal van een jongen die tijdens onweer met zijn moeder en grootmoeder in de keuken moet zitten, omdat zij daarvoor grote angst hebben. Hierin plaatst de schrijver een mooie, liefdevolle beschrijving van het dagelijkse leven in een Limburgs dorp in de jaren vijftig van de twintigste eeuw, waar bijna iedereen in de mijnen werkte en met een volstrekte vanzelfsprekendheid onrecht, ongelijkheid en het ongezonde werk accepteerde. In de bijna tedere beschrijving wordt niettemin een vernietigend oordeel uitgesproken over de manier waarop mensen toen geknecht werden. Tot slot van het boek het verhaal ‘Lichtflitsen’ dat als liefdevolle wijze het beeld van zijn dementerende moeder in de jaren negentig. Gedeeltelijke herdruk van de gelijknamige verhalenbundel uit 2000.
Recensie door: NBD Biblion
