Recensie over: De witte kamer
Een anonieme man komt bij in een witte kamer. Hij is daar beland nadat hij vervuild en in een delirium in zijn eigen huis is gevonden. In het begin herinnert hij zich niet veel, maar langzamerhand vult zijn geheugen zich weer met gebeurtenissen die hij al jaren door middel van alcohol heeft weten te verdringen. Tijdens zijn genezingsproces krijgt hij regelmatig bezoek van zijn raadsman die hem op de hoogte houdt van een onderzoek dat naar hem is ingesteld. Door de resultaten van dat onderzoek dringt de man verder zijn geheugen binnen en ontdekt hij kanten van zichzelf die hij liever niet had geweten. Aan het einde van het verhaal is de man niet alleen genezen, maar moet hij zich ook voor de rechter verantwoorden voor twee mogelijke moorden. De auteur (1946) slaagt erin de lezer door middel van een zorgvuldige stijl en gedoseerd plot binnen te laten dringen in het brein van een zelfdestructief maar ook moordzuchtig slachtoffer van familieterreur. Hoewel op de achterflap het boek als een thriller wordt aangeprezen, is het eerder een fijnzinnige psychologische roman. Zorgvuldig geschreven en geslaagd verhaal over een geestelijke weerloze man.
Recensent: Wim Sanders
Recensie door: NBD Biblion
