Recensie over: Dierzien
Dierzien, Paul Hermans
DierzienHoor!!
De vleugelkreetjes
van een krekel.
Zo opent de nieuwe bundel Dierzien van Paul Hermans.
Het boek trok mijn aandacht vanwege de titel en de omslag van het boek. Er staan mooie gedichten in dit boek. Mijn keuze viel op dit gedicht.
Oude vlinders
Oude vlinders op een bankje,
oude vleugels spreidend
in het licht,
de oude, moe geworden kleuren
nog eenmaal spreidend
in het licht.
de zachte bries die eenmaal nog
gefladder met hen speelt.
Zij dan de moegeslagen vleugels
nog eenmaal spreiden in de wind.
Ik vind Dierzien een erg mooie gedichtenbundel. Paul kan beeldend schrijven, soms zie ik echt de dieren. Geen wollige taal, gewoon mooi en lief.
Meer over de auteur Paul Hermans
Paul Hermans (Maastricht, 1953) publiceerde gedichten in De Tweede Ronde, De Revisor, het Nieuw Wereldtijdschrift, de Poëziekrant en in het Duitse tijdschrift Akzente. Hij debuteerde in 1995 met “Een kern van oppervlakkigheid”, dat tevens in een Duitse vertaling verscheen. Daarna publiceerde hij de bundels “Inhuizig” (1995), “Ademnis” (1999), “Achteruitwaarts Vliegen” (2003), “Hartschelp” (2007) en “Spraakdoorn” (2010). Voor zijn kleine oeuvre kreeg hij in 2003 de Halewijnprijs toegekend. In het juryrapport werd zijn werk getypeerd als ‘een persoonlijke synthese van traditie en experiment in de Nederlandse dichtkunst’ en werden zijn gedichten geprezen om hun geconcentreerde vorm, hun complexiteit die nergens ten koste van de communicatieve kracht gaat, en om hun intrigerende beelden en muzikaliteit.
Recensie door: Anja Schuller
